شادی دلِ شکسته
مزمور ۳۴ دل‌نوشته‌های پادشاهی است زخم‌خورده و گرفتار در آماجِ مشکلات و سختی‌ها اما امیدوار و سرسپرده خدایی امین. داوود در این مزمور هرچند در اوج تلاطمات و طوفان‌ها قرارداشت اما با شادمانی به پرستش خدا می‌پردازد و نیکویی او را یاد می‌کند.
چطور ممکن است پادشاهی اینچنین زخم‌خورده بتواند خدا را یاد و بپرستد؟ او به چه چیز امید داشت؟
نکاتی از مزمور ۳۴:
۱- خدا فروتنان را رهایی میبخشد
۲- پارسا را مشقتِ بسیار است!
۳- جلال از‌آن‌ِ خداست.