شادی دلِ شکسته

مزمور ۳۴ دل‌نوشته‌های پادشاهی است زخم‌خورده و گرفتار در آماجِ مشکلات و سختی‌ها اما امیدوار و سرسپرده خدایی امین. داوود در این مزمور هرچند در اوج تلاطمات و طوفان‌ها قرارداشت اما با شادمانی به پرستش خدا می‌پردازد و نیکویی او را یاد می‌کند.

چطور ممکن است پادشاهی اینچنین زخم‌خورده بتواند خدا را یاد و بپرستد؟ او به چه چیز امید داشت؟

 

نکاتی‌ از مزمور ۳۴:

۱- خدا فروتنان را رهایی میبخشد

۲- پارسا را مشقتِ بسیار است!

۳- جلال از‌آن‌ِ خداست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا