کسانی این قابلیت را دارند که چشمانشان حتی در تاریکی و ظلمت نیز روشنی را ببینند و در اوج درد و تنگنا همچنان به خدا ایمان بورزند. آنها طور دیگری واقعیت را در مورد خودشان، دنیای پیرامونشان و همینطور جایگاهشان در خلقت خدا می‌بینند. چرا باید از این بینایی روحانی برخوردار شویم و دیگران را نیز برخوردار سازیم؟
