کلیسا: جماعت متوکلان به خدا
{s5_mp3}https://icfonline.co.uk/wp-content/uploads/sermons/edward200610_1200.mp3{/s5_mp3}
در کتاب‌مقدس کلیسا به عنوان جماعت ایمانداران معرفی شده، و ایمان هم به صورت مترادف برای اعتماد و توکل به خدا به کار رفته است. اما این توکل خود را به چه شکلی ظاهر می‌سازد؟ نشانه‌ها یا علایم وجود یا عدم وجود آن چیست؟…
۲ قرنتیان ۵:۱۳
مهمترین قدم ایمان مسیحی توکل و اطمینان نمودن به خدا در همه شرایط زندگی است. مزمور ۸:۶۲
همه ما بعنوان ایمانداران در جامعه کلیسا دعوت شده ایم که به تمامی دل بر خداوند توکل بنماییم و نه هیچکس و هیچ چیز دیگر. امثال ۵:۳
سوال: نشانه ها و علائم توکل و اعتماد بر خدا چیست؟
۱- اولین علامت توکل، توجه و نگاه مستقیم (تمرکز کامل) به خود خداست.
مزمور ۸:۱۴۱ , اشعیا ۲۲:۴۵و عبرانیان ۲:۱۲, ۳
توجه و تکیه کردن بر خود و محیط اطراف، ما را از مسیر توکل به خدا منحرف می سازد.
به نگرش واقعی مردان خدا توجه کنید. مزمور ۸:۱۶ ۲تواریخ ۱۲:۲۰
۲- آرامش ثابت و کامل الهی علامت توکل بر خداست. اشعیا ۳:۲۶
ناآرامی و اضطراب علامت عدم توکل بر خداست.
۳- شادی و ترنم در خداوند علامت توکل و اعتماد بر خداست. مزمور ۱۱:۵
غم و غصه ها علامت یا ثمره نداشتن توکل بر خداست. متی ۳۰:۶-۳۲
اگر واقعا به خدا اعتماد داریم مانند حبقوق شادی نماییم. حبقوق ۱۷:۳-۱۸
۴- جرات و شهامت و غلبه بر ترس و وحشت نشانه توکل بر خداست. مزمور ۳:۵۶و۴
ترس و دلهره علامت بی ایمانی و نداشتن اعتماد بر خداست. متی۳۰:۶
۵- شکرگذاری قبل ازپاسخ دعا ثمره اعتماد و توکل به خدا برای پاسخ اوست. فلیپیان ۶:۴ و کولسیان ۲:۴
غرغر و شکایت، ناسپاسی (ابراز چیزهای منفی) ثمره نداشتن توکل بر خداست. از عیسی مسیح و پولس و سیلاس نمونه برداری بکنیم. یوحنا۴۱:۱۱و۴۲ ، اعمال ۲۵:۱۶و۲۶
۶- سر افرازی و افتخار ثمره توکل بر خداست. امثال۲۵:۲۹
خجالت و سرافکندگی ثمره عدم توکل بر خداست.
بارها در مزامیر آمده است که متوکلان بر خدا خجل نخواهند شد. مزمور ۵:۲۲ و ۱:۲۵-۳ و ۱:۳۱
۷- داشتن قوت و پیروزی ثمره توکل بر خداست. امثال۲۵:۲۸ و اشعیا ۳۰:۴۰و۳۱
روحیه شکست خورده و سقوط کرده ثمره عدم توکل بر خداست.
۸- مقاومت و پایداری قلبی, داشتن روحیه متزلزل ناپذیر نتیجه توکل بر خداست . مزمور ۱:۱۲۵ و ۱:۱۰۸
بی ثباتی در تردیدها قرار گرفتن ثمره نداشتن توکل بر خداست. یعقوب ۵:۱-۷
طریق کسب توکل به خدا چیست؟
شناخت عمیقتر خدا که از مصاحبت و مشارکت صمیمانه با او بوجود می آید. مزمور ۹:۹و۱۰