بزرگترین معجزه
{s5_mp3}https://icfonline.co.uk/wp-content/uploads/sermons/Malcolm090809_1030.mp3{/s5_mp3}
گاه تصور مقامی که در مسیح نصیب ما شده است بسیار مشکل می‌نماید. نجات از مرگ، بردگی و محکومیت هدیه خداست و نه از لیاقت ما. و این نجات مطابق کلام خدا از فیض خداست….
متن: آیات متن از ترجمۀ هزارۀ نو : رسالۀ افسسیان باب ۲ آیات ۱۰-۱
۱ و اماّ شما به سبب نافرمانیها و گناهان خود مرده بودید، ۲ و زمانی در آنها گام می‌زدید ، آنگاه که از روشهای این دنیا و از رئیس قدرت هوا پیروی می‌کردید، از همان روحی که هم‌اکنون در سرکشان عمل می‌کند. ۳ ما نیز جملگی زمانی در میان ایشان می‌زیستیم، و از هوای نفس خود پیروی می‌کردیم و خواسته‌ها و افکار آن را به جا می‌آوردیم ؛ ما نیز همچون دیگران، بنا به طبیعت خود محکوم به غضب خدا بودیم. ۴ امّا خدائی که در رحمانیت دولتمند است،به خاطر محبت عظیم خود به ما، ۵ حتی زمانی که در نافرمانیهای خود مرده بودیم، ما را با مسیح زنده کرد- پس از راه فیض نجات یافته‌اید؛ وبا مسیح برخیزانید و در جایهای آسمانی با مسیح عیسی نشانید، تا ۷ تا در عصر آینده، فیض غنی و بی‌مانند خود را در مسیح عیسی، به واسطۀ مهربانی خود نسبت به ما نشان دهد. ۸ زیرا به فیض و از راه ایمان نجات یافته‌اید – واین از خودتان نیست، بلکه عطای خداست-۹ و نه از اعمال، تا هیچ کس نتواند به خود ببالد. ۱۰ زیرا ساختۀ دست خداییم، و درمسیح عیسی آفریده شده‌ایم تا کارهای نیک انجام دهیم، کارهایی که خدا از پیش مهیا کرد تا در آنها گام برداریم.
برای درک مفهوم این آیات کلمه‌ای کوتاه جلب نظر می‌کند که شامل” سه حرف“ است. آیا می‌توانید بگوئید آن کلمه کدام است ؟ «امّا» !
این کلمه کلمۀ بزرگی است. کمی جلوتر خواهیم دید. توجه کنید به آیات ۳-۱ پولس رسول وضعیّت اسفناک ما را بیان می‌کند که هیچ راهی برای رستگاری نیست. چرا؟ به دلیل سه نکته‌ای که مرتبط می‌شود به طبیعت انسان ( ذات انسان ).
وضعیّت اسف بار ما شامل این نکات است :
نکتۀ اول
آیۀ یک: ما مرده بودیم، (درهمین رساله باب ۴ آیۀ ۱۸ می‌فرماید) ”ازحیات خدا محروم“
یعنی گرچه جسماً زنده امّا فا‌قد حیات روحانی ، به سبب نا فرمانیها و گناهان.
نکتۀ دوم
آیات ۲و ۳ : در بردگی و اسارت بودیم و درآن راه می‌رفتیم ، به علّت اینکه تحت انقیاد سه دشمن بودیم!
دشمن اول – دنیا ( که بر علیه خداست ) . دشمن دوم – هوای نفس که همان شخصیّت گناه آلود ما یا جسم یعنی همان نفس امّاره که هم دشمن بیرونی است و هم دشمن درونی. دشمن سوم – شیطان است که رئیس قدرت هوا هم نامیده شده .
نکتۀ سوم
آیۀ ۳: محکوم به غضب خدا بودیم. چون در هوای نفس و طبیعت گناه آلود می‌زیستیم. که منتج به مرگ روحانی مرگ جسمانی و مرگ ابدی است. خبر بد همین است.
خدا را شکر برای این کلمۀ ” امّا “
امّا خدا ببینیم چه کرده.
نکتۀ اول در آیات ۶-۴ در مورد آنچه خدا انجام داده ( عمل خدا ) سخن می‌گوید، و نکتۀ دوم در آیات ۱۰-۷ راجع به اینکه چرا خدا کارهائی را برای نجات از این وضع اسف بار ما انجام داده صحبت می‌کند؟ و دقت شود که به خود مسیح اشاره می‌کند.
اول : امّا در آیات ۶-۴ خدا برای ما چه کرده؟
مسیح مرد ، دفن شد ، قیام کرد ، و صعود کرد . گرچه ما در نافرمانیها مرده بودیم ،
۱- با مسیح ما را زنده کرد .
۲- با مسیح ما را برخیزانید .
۳- با مسیح ما را در جایهای آسمانی نشانید .
توجه کنید که عبارت «با مسیح» سه بار تکرار شده.
همان طور که مسیح زنده شد و صعود کرد و در دست راست خدا نشسته و آن جاست؛ اکنون مارا زنده کرده، بر خیزانیده و ما را در مسیح نشانیده است. شاید این سئوال مطرح شود که من که روی زمین هستم چگونه مرا آن جا با مسیح نشانیده؟ در واقع طبق کلام خدا کسی که به مسیح ایمان می‌آورد به مسیح وصل می‌شود، و وقتی که عیسی فرمود ”در من بمانید و من در شما و جدای از من نمی‌توانید کاری انجام دهید“ ما به او وصل شده‌ایم.
این معجزه است، بزرگترین معجزه. که آنها که مرده‌اند خداوند زنده می‌کند، و نه تنها زنده می‌کند بلکه همان جا که خود اوست می‌برد.
ما گاهی خود را زیر ابرها می‌بینیم به خصوص در اروپا، و فکر می‌کنیم که آفتابی نیست، در حالیکه وقتی سوار بر هواپیما باشیم و پروازی فراسوی ابرها داشته باشیم می‌بینیم که چه آفتاب روشن و زیبائی است. زندگی ما هم گاهی زیر چنین ابرهائی می‌رود و در طوفانها ، تلاطمات و مشکلات غرق می‌شود ، ولی خدا می‌خواهد نشان دهد که در مسیح چه مقامی داریم و به جای اینکه به پائین نگاه کنیم به بالا نظر داشته باشیم و به او وصل شویم .
دوم : امّا در آیات ۱۰-۷ چرا خدا چنین کرده ؟
به خاطر فیض غنی و بی مانند‌‌ش
به خاطر مهربانی اش
به خاطر رحمانیتش ( در آیۀ ۴ )
به خاطر محبت عظیمش
در آیات ۵،۷، و ۸، چهار کلمه جلب نظر می‌کند. کلمۀ فیض سه بار، و کلمۀ دیگر در آیۀ ۷ مهربانی است. در واقع پولس با اشاره به این کلمات ما را به آیۀ ۸ می‌رساند که می‌فرماید ،” به فیض و از راه ایمان نجات یافته‌اید که از خودتان نیست بلکه عطای خداست“ .
سئوال این جاست که نجات از چه ؟ پاسخ آن روشن است . نجات از مرگ ، بردگی و محکومیّت . منظور پولس فقط این نیست که خدا می‌خواهد گناهان ما را ببخشد بلکه آزاد کند .
آزادی از این سه حالت مرگ، بردگی و محکومیت. در واقع وقتی سخن از کلمۀ نجات است، گر چه در وهلۀ اول منظور کلام خدا آمرزش گناهان است، ولی نجات راهی فراتر می‌پیماید. و آن این است که : زنده می‌کند – در مسیح قرار می‌دهد و از لحاظ مرگ و بردگی و غضب نجات می‌دهد.
بنابراین می‌توان گفت که نجات شامل این نکات است:
۱- قیام از مردگان
۲- آزادی از بردگی
۳- رهایی از محکومیّت
نکته‌ای که حائزاهمیت است این است که این نجات عطای خداست وفقط به واسطۀ ایمان می‌باشد.
و اعمال خوب هیچ نقشی در نجات ما ندارد. توجه شود که ۱- نجات از خودتان نیست . ۲- نجات از اعمالتان هم نیست، بلکه عطای خداست. چون کلام خدا به وضوح در کتاب اشعیا باب ۶۴آیۀ۶ می‌فرماید که حتی اعمال خوب شما لباس کثیف است زیرا خدا قدوس است. انسان در گناه مرده . مرده نمی‌تواند خود را زنده کند. بعضی فکر می‌کنند که تعمید آب نجات می‌دهد. چنین نیست چون تعمید مراسم است که باید انجام گیرد اما تعمید نجات بخش نیست. کسی که مرده قادر نیست که برای خود کاری کند مگر این که خدا کاری انجام دهد و مژده همین است که با وجودی که مرده بودیم خدا به داد ما رسید و به همین دلیل نجات رایگان است و از طریق ایمان و نه اعمال به دست می‌آید .
شاید این ابهام ایجاد شود که چرا در رسالۀ یعقوب گفته شده که ایمان بدون اعمال مرده است. رسالۀ یعقوب باب ۲ آیات ۱۷، ۲۰ و ۲۶ می‌فرماید ”ای نادان می‌خواهی بدانی چرا ایمان بدون اعمال بی‌ثمر است؟“ چون همان طور که بدن بدون روح مرده است، ایمان نیز بدون عمل مرده است. یعنی درست است که از طریق اعمال نجات نمی‌یابید امّا بعد از نجات ایمان واقعی اعمال خوب را تولید خواهد کرد و نشان خواهد داد که دقیقاً ایمان به اعمال مربوط است. در حقیقت از طریق اعمال نجات نیافتیم بلکه برای اعمال خوب نجات یافته‌ایم. و باز یعقوب در آیۀ ۲۴ می‌فرماید ” پس می‌بینید با اعمال است که پارسایی انسان ثابت می‌شود، نه با ایمان تنها. “
دیگران از کجا می‌فهمند که ایمان آورده‌ایم ؟ از طریق اعمال. وقتی بر می‌گردیم به افسسیان باب ۲ ایۀ ۹ که می‌فرماید به ایمان است نه به اعمال ، در ادامۀ آن درآیۀ ۱۰ می‌فرماید ” در مسیح آفریده شدیم تا کارهای نیک انجام دهیم کارهایی که خدا از پیش مهیا کرد تا درآنها گام برداریم.“
ببینیم پولس از چه واژگانی استفاده می‌کند ؟
در مسیح آفریده شدیم
تا کارهای نیک کنیم
کارهایی که خدا از پیش مهیا کرد تا در آنها گام برداریم
در واقع این جا کارهای نیک ما از ذات آفریده شده در خداوند سر چشمه می‌گیرد . اعمال برخاسته از خلفت تازه‌ای که در مسیح یافته ایم.
ولی اعمال نیک قبل از آفرینش ( خلقت تازه ) در مسیح از ذات گناه آلود ما بوده و به قول اشعیا چون پارچه‌ای کثیف است.