گزارش زیر توسط یکی از نشریات چاپ لندن از جلسه دعا و روزه ۱۸ تیر ۸۸ در کلیسای ایرانیان لندن تهیه و منتشر گردید.
————————————————————————————-
کلیساهای ایرانی لندن:
دعا و روزه روشی جهت حمایت و همدردی با مردم ایران
گزارش: Angel
گاهی در تاریخ چنان رویدادهای غیرمنتظره و تکان دهنده ای رخ می دهد که طنین پژواکشان برای سالیان متمادی ادامه خواهد یافت. یکی از آن وقایع تاسف بار و در عین حال بسی زجرآور؛ حادثه هجدهم تیر ماه سال ۱۳۷۸ و حمله بی رحمانه نیروهای موسوم به گروه فشار و ماموران نیروی انتظامی به دانشجویان کوی دانشگاه تهران و ضرب و شتم ظالمانه آنها بود. هجدهم تیر به تاریخی فراموش ناشدنی و سرنوشت ساز در تقویم ها مبدل گشت. اگرچه یک دهه از وقوع ناگوارش می گذرد اما عمق فاجعه و ابعاد یورش به اندازه ای دردناک بود که توانست اذهان و افکار را بر سر چگونگی و چرایی این حادثه همچنان تا به امروز به کشمکش و جدال وا دارد.
در جریان ناآرامی ها و درگیری های خیابانی که تا پنج روز بعد نیز ادامه داشت، شمار زیادی از دانشجویان بازداشت، محاکمه و برخی دیگر نیز محکوم و روانه زندانها شدند. براستی در آن برهه از زمان، دانشگاه را می توان پیشتاز چه روندی برشمرد که آمران و عاملان این جنایت را به چنان تب و تابی افکند که جز سرکوب و خفقان راه دیگری را پیشه نکردند.
اما این پایان ماجرا نبود چرا که پس از آن، جنبش دانشجویی توانست خود را بازیابی کند، انسجام و هماهنگی یکپارچه ای یابد و با وجود تمامی فشارها، محدودیتها و تهدیدها به قلب تپنده جنبش اصلاحات تبدیل گردد. جنبش دانشجویی و در راس آن حادثه کوی دانشگاه، نقطه عطفی شد که در سالهای بعد جنبش های دیگر اجتماعی، سیاسی و مدنی را در ایران احیا و فعال ساخت.
اما در هفته های اخیر شاهد رخدادهای حیرت آور دیگری در کشورمان ایران بودیم. به دنبال اعلام نتایج دوره دهم انتخابات ریاست جمهوری و اعتراضات گسترده مردمی به نتایج آن که بسیاری آن را یک کودتای سیاسی می دانند؛ موجی از درگیری ها و آشوبهای خیابانی در بیشتر شهرها اتفاق افتاد و در جریان آن پلیس ضد شورش و نیروهای لباس شخصی به تجمعات مردمی یورش برده و با استفاده از هرگونه سلاح گرم و سردی به سرکوب مخالفان و اعتراضات قانونی مردم پرداختند. در این حوادث کوی دانشگاه در امان نماند و روز ۲۵ خردادماه، یکبار دیگر همانند ده سال پیش و اینبار در ابعادی فجیع تر با سازماندهی و هماهنگی بیشتر مورد تعرض نیروهای لباس شخصی و امنیتی قرار گرفت. این نیروها با گلوله، باتوم، زنجیر و چاقو به کتک زدن و مجروح کردن ساکنان کوی پرداختند. در این روز عده زیادی از دانشجویان به شدت مجروح و روانه بیمارستان شدند و برخی نیز بازداشت و متاسفانه تعدادی نیز شهید شدند. در این روز خوابگاه های دانشجویی شیراز و اصفهان نیز مورد حملات اسفناکی قرار گرفتند.
در ادامه این حملات و سرکوب گری ها علیه معترضان و ملت مظلوم ایران که وحشیانه به خاک و خون کشیده می شوند علاوه بر ایرانیان سراسر جهان که با برپایی تجمعات و تظاهرات هایی به اعلام همبستگی و همدردی با هموطنان خویش پرداختند موجی از اعتراضات جهانی و بین المللی نیز در محکومیت های گسترده در قبال اینگونه خشونتها و اعمال فشارها، علیه حاکمان نظام در ایران شکل گرفت. در این بین کلیساهای ایرانی لندن نیز در اقدامی بی سابقه در اعتراض به اعمال ظلم و ستم به هموطنان عزیز با صدور بیانیه ای در تاریخ دوم جولای برابر با یازدهم تیر ماه خطاب به ملت ایران، مراتب تاسف و تاثر خود را نسبت به وقایع هفته های اخیر در ایران اظهار داشت و روز ۱۸ تیر ماه ۱۳۸۸ برابر با۹ جولای ۲۰۰۹ (سالروزحادثه هجدهم تیر) در کلیساهای خود مراسم دعا و روزۀ عمومی برپا داشت و ضمن دعوت از سایر کلیساهای ایرانی و غیر ایرانی برای پیوستن به این مراسم، برای هموطنان کشورمان نزد خداوند شفاعت نمودند. در بخشی از بیانیه کلیساهای ایرانی لندن آورده شده است:
“وقایع تلخ تجاوز به حریم دانشگاه‌های کشور و ضرب و شتم بیرحمانۀ دانشجویان بی‌پناه و نیز دستگیریهای گسترده و برخوردهای خشونت آمیز با مردم معترضی که پی‌گیر حقوق و مطالبات قانونی خود هستند، بر نگرانی های ما افزود. چنین رویه‌ای را موجب سلب نشاط اجتماعی و تقویت روحیه بی‌اعتمادی عموم ایرانیان می‌دانیم.
«کلیساهای ایرانی لندن» ضمن اظهار تأسف، مراتب همدردی خود را با خانواده‌هایی که عزیزانشان را در حوادث تلخ روزهای اخیر از دست داده‌اند و نیز شهروندانی که متحمل آسیب‌های جسمی، روحی و مالی شده‌اند اعلام می‌دارد. همچنین ما به عنوان بخشی از جامعه مسیحیان ایرانی، که به هیچ حزب و گروه سیاسی تعلق ندارد، از مسئولان نظام که بر اساس قانون اساسی ایران، مسئول و حافظ جان، مال و آبروی مردم هستند انتظار داریم تا از برخوردهای خشونت آمیز با شهروندانی که در اعتراضات آرام خواستار رسیدگی به مطالبات خود هستند جلوگیری نموده و در راستای تأمین حقوق بشر و حقوق شهروندی همۀ ایرانیان تدابیر لازم را اتخاذ نمایند”.
در این جلسه دعا و روزه که در کلیسای ایرانیان لندن (ICF)برگزار شد؛جمع کثیری از ایرانیان مسیحی و رهبران کلیساها حضور داشتند و مراسم با هدایت رهبران کلیسا برگزار شد. یکی از رهبران با اشاره به آشوبها و ناآرامی های اخیر در ایران و مصائب ناشی از آن که تاثرات قلبی فراوانی را به همراه داشت و ضمن استناد به آیات کتاب مقدس، همگان را به شفاعت کردن برای ایران در نزد خداوند دعوت نمود و بیان داشت: “ما باید خود را با مردم ایران سهیم و همدرد بدانیم و با اشکها و با دل هایی نرم، تبدیل به شفیعانی واقعی شویم و بار عمیقی برای نجات ایران در قلبهایمان بوجود بیاید که بتوانیم به معنای حقیقی شفاعت و رحم خداوند را برای کشورمان طلب کنیم. از خداوند آشکار کردن عدالت و حقیقتش را بر حقیقت جویان بخواهیم. ایمان بداریم که خون شهدای راه آزادی هیچگاه بی ثمر نخواهد بود و نتیجه آن بیداری و حقیقت جویی همگان و دستیابی به آزادی واقعی خواهد بود. باید ایمان داشته باشیم اگر فریادهای ملت ایران جهت دستیابی به آزادی با گلوله سرکوب می شود، اما فریادهای دعاها هیچگاه و با هیچ سلاحی سرکوب نخواهد شد”.
در ادامه این جلسه دعاهای دسته جمعی با هدایت رهبران کلیسا به حضور خداوند بلند شد که محورهای اصلی دعا شامل موارد ذیل بود:
– نجات مردمان ایران از ظلم ، ستم و بی عدالتی و دستیابی به آزادی واقعی
– طلب آمرزش و آرامش روح شهدای حوادث اخیر و گرامیداشت یاد آنها
– آزادی و رهایی زندانیان محکوم و دربند که تحت شکنجه قرار دارند
– شفای مصدومان و مجروحان درگیری های اخیر که در وضع وخیمی به سر می برند
– تسلی خاطر خانواده های دستگیرشدگان و زندانیان
– طلب صبر و شکیبایی برای خانواده های شهیدان و مجروحان حوادث
– طلب آرامش و قوت برای دانشجویان و اساتید دانشگاه ها
– ارج نهادن به تلاش روزنامه نگاران و فعالان حقوق بشر برای اطلاع رسانی
– قدرت و قوت دادن به رهبران کلیساهای ایرانی در ایران و …
شاید بتوان اقرار کرد که مهمترین شفاعتی که در این جلسه دعا از خداوند درخواست شد شفاعت برای جفاکنندگان این حوادث بود که خداوند آنها را بیدار سازد. چشمانشان به روی حقیقت گشوده شود و پیش از آنکه داوری خداوند حاکم شود آنها توبه کرده و از اعمال خشونت بر هموطنان خود دست بردارند. همانگونه که عیسی مسیح در هنگام مصلوب شدنش بر روی صلیب باز هم از خداوند طلب بخشش برای شکنجه گران و دشمنانش می نمود.
در خاتمه جلسه مقرر شد که ایمانداران هر روزه زمان معینی را اختصاص دهند که فقط بطور مخصوص و متحد برای ایران دعا نمایند.
